Rozdział 5

***

Obudziłam się w fatalnym stanie, powoli otworzyłam oczy i podniosłam się do pozycji siedzącej.

Rozejrzałam się po pokoju i zaniemówiłam.

Gdzie jestem?

Nie pamiętam za wiele ze wczoraj a tym bardziej tego, jak znalazłam się tutaj.

Usłyszałam ciche chrapanie, odwróciłam się i zobaczyłam mężczyznę śpiącego po drugiej stronie łóżka, teraz to kompletnie nic nie rozumiałam.

Po cichu wstałam i ruszyłam do łazienki.

Po doprowadzeniu siebie do porządku, wróciłam do pokoju.

Dopiero teraz poznałam twarz mężczyzny, to był Alexis!

Zauważyłam, że zaczyna się budzić.

-Dzień dobry- powiedział zaspanym głosem.

-Cześć, możesz mi to wytłumaczyć?

-Ale co?
-Jak to co?! Jak ja się tu znalazłam?- krzyknęłam.

-Spokojnie, zaraz wszystko Ci wytłumaczę.

-Dobrze.

-To ile pamiętasz ze wczoraj?

-Pamiętam, że tańczyliśmy razem, a potem już nic.

Uśmiechnęłam się na samą myśl o wczorajszym tańcu.

-Ok, no to tak, tańczyliśmy ze sobą, potem poszliśmy do stolika po paru drinkach ledwo trzymałaś się na nogach, więc zaproponowałem, że wezmę Cię do hotelu i rano odwiozę.

-A co z Sarą?

Dopiero teraz przypomniałam sobie o przyjaciółce.

-Spokojnie, mój przyjaciel ją znał, więc odwiózł do domu.

Kamień spadł mi z serca Iker zabiłby mnie jak by coś jej się stało, on kocha ją nad życie.

-Dobrze możesz zawieźć mnie do Sary?

-Jasne, tylko się ubiorę.

Po dwudziestu minutach byliśmy już w samochodzie, całą drogę przebyliśmy bez rozmów, dla mnie to dobrze, nie wiem, o czym miałabym z nim rozmawiać.

Zaparkował pod domem, już miałam wychodzić, kiedy przypomniało mi się coś.

-Dziękuje za wszystko.

-Nie ma za co, zawsze do usług.

-Trzymaj się, a i jeszcze jedno ja nie jestem z Ronaldo.

Zanim zdążył coś powiedzieć, pobiegłam w stronę drzwi.

***

Po paru chwilach drzwi otworzył mi Iker.

-Cześć jest Sara?

-Tak, wejdź. Jak impreza?

-Nie przypominaj mi, właśnie o tym muszę z nią pogadać.

-Mam się bać?

-Ty nie, ale ona powinna.

Po paru minutach do salonu weszła Sara.

-O cześć.

-Ja Cię zabije!- krzyknęłam zła.

-Co się stało?

-Jak to co?! Ostatni raz z tobą wychodzę, przez ciebie wylądowałam w łóżku z Alexisem!

-Uuuu no to było warto- odparła zadowolona.

-Przestań.

-Proszę Cię, to nie moja wina, że trochę za dużo wypiłyśmy.

-Taa.

-A no właśnie jak to się stało, że o 3 w nocy przyprowadził Cię tu Gerard i do tego ty ledwo trzymałaś się na nogach- do rozmowy wtrącił się Iker.

-Nie moja wina, że oni też byli wczoraj w klubie, a jak znalazłam się w domu to sama nie wiem.

-Ale ja wiem, Alexis mi powiedział, że jego przyjaciel Cię znał i odwiózł do domu.

-No to było wczoraj fajnie, kiedy to powtarzamy?- zapytała Sara a my z Ikerem popatrzyliśmy na nią wrogo.

-No co?

-Chodźcie tu- powiedziałam i ich przytuliłam, kocham ich ponad życie, są dla mnie jak rodzina.

-Dobra ja będę się zbierać, czeka na mnie rozmowa z tatą.

-Trzymaj się, jesteśmy z tobą.

***

Wyszłam i pieszo pokonałam drogę do domu.

Drzwi otworzył mi zdenerwowany tata.

-Alisa?! Gdzieś ty była całą noc?

-Na imprezie, a potem u Sary.

-Czemu nie dałaś mi znać, wiesz jak ja się martwiłem?

-Przepraszam telefon mi się rozładował- odparłam.

-Nie rób mi tego więcej.

-Dobrze.

-A jak było na imprezie?

-Ciekawie.

Pożegnałam się z tatą i poszłam do pokoju.

***

Rok szkolny zmierzał ku końcowi, ostatni rok studiów był bardzo ciężki, ale jakoś przeszłam przez niego, zaraz po wakacjach zaczynam szukać jakiejś pracy, może tata mi pomoże?

***

No i mamy nowy rozdział, mi osobiście się nie podoba, ale zostawiam do waszej oceny.

A i przepraszam, że tak szybko zmieniam daty, wiem, że jest za młoda na kończenie studiów, ale to jest na potrzeby opowiadania, które i tak jest fikcją, więc można trochę pozmieniać :) 

No dobra to ja się z wami żegnam papa :*

Rozdział 4

***

Wróciłam do domu wykończona, szybko się przebrałam i położyłam, jednak na moje nieszczęście nie mogłam zasnąć. 
Cały czas myślałam o nim, o właścicielu chyba najpiękniejszych oczu na świecie, kiedy przypomną sobie te parę chwil, kiedy mogłam z nim porozmawiać, to na mojej twarzy pojawia się wielki uśmiech.
Alexis ma coś w sobie, nie wiem co, ale nie da się o nim ot tak zapomnieć.

Jednak to nie jest takie proste, jak tata dowie się, że go spotkałam, a co gorsza z nim rozmawiałam to już po mnie.
Mnie zamknie w domu a jego zabije..

I to są minusy, kocham mojego ojca, ale na punkcie Barcelony jest przewrażliwiony.

Zamknęłam oczy i odpłynęłam.

***

Obudziłem się rano skacowany, jak imprezować to na całego.

Niewiele pamiętam z wczorajszego dnia, siedzieliśmy w pokoju u Gerarda i Carlesa i graliśmy w karty i piliśmy piwo, a potem urwał mi się film.

***

Powoli podniosłem się z podłogi i rozejrzałem po pomieszczeniu.
Gerard i Pedro spali przytuleni na kanapie, na nich spał Dani.
Pod stołem spał Victor.
Cały pokój wyglądał okropnie.
Ruszyłem chwiejnym krokiem w stronę łazienki.
Po wyjściu natknąłem się na Xaviego.
-Siema Alex.
-Hej- odparłem słabo.
-Widzę, że kac doskwiera.
-Taaa a ty nie masz kaca?
-Nie, ktoś musiał was pilnować, szczególnie po tym, co wczoraj chcieliście zrobić.
-Co się wczoraj wydarzyło?! 
-Ha! Na początku była to niewinna gra w karty, a potem graliście w butelkę na nietypowe wyzwania. Musieliśmy was z Leo pół godziny zatrzymywać, bo chcieliście iść o 3 w nocy na basen.
-O matko...
-No było ciekawie- odparł ze śmiechem.
Chcesz coś jeść?
-Pewnie.
Ruszyłem za Hernandezem do kuchni.


***

Obudziłam się rano, przebrałam się i zeszłam do kuchni.
Zrobiłam sobie śniadanie i usiadłam przed  telewizorem.
Znudzona wyłączyłam telewizor.
Po chwili w domu rozbrzmiał dźwięk mojego telefonu.
-Halo?
-Cześć Alis, co byś powiedziała na wyjście na zakupy?
-Pewnie a z jakiej to okazji?
-Wyciągam Cię wieczorem do klubu.
-Ooo, to o której?
-Może za pół godziny przed centrum handlowym?
-Ok to do zobaczenia.
-Cześć.

Szybko pobiegłam na górę i przebrałam się w to i ruszyłam pod wskazany adres.
Po paru minutach byłam na miejscu, gdzie czekała już Sara.
-Hej.
-Cześć idziemy?
-Jasne.
Po 3 godzinach biegania po sklepach wreszcie wybrałam strój na wyjście.
Pożegnałam się z Sarą i ruszyłam w stronę domu.

***

Nie wiem jak to się stało, ale Gerard jakoś wybłagał dzień wolnego.
Postanowiliśmy zostać dłużej w Madrycie i dzisiaj się zabawić.
Ja, Dani, Gerard i Cesc weszliśmy z powrotem do hotelu.
Resztę dnia spędziliśmy na błogim lenistwie.

***

O godzinie 19 zadzwonił dzwonek do drzwi, ubrana w to ruszyłam w stronę samochodu, przywitałam się z  Sarą i Ikerem, który dzisiaj robił za naszego szofera.

Po paru minutach byłyśmy już w klubie.

Usiadłyśmy do stolika i zamówiłyśmy drinki.
Czas zleciał nam na zabawie i rozmowach.
Siedziałam i rozmawiałam z Sarą, w pewnym momencie do klubu weszło 4 mężczyzn, niby to nic takiego jednak kogoś mi przypominali a jeden z nich najbardziej.

Postanowiłam się im przyjrzeć, zostawiłam Sarę przy stoliku i powoli ruszyłam w stronę grupy.
Po chwili jeden z nich podniósł głowę, teraz już byłam pewna, kto to jest.
-No pięknie- powiedziałam sama do siebie i szybko ruszyłam w stronę stolika.
-Jest tyle klubów w Madrycie, a oni musieli właśnie wybrać ten i co oni tu robią powinni być w Barcelonie?- mówiłam sama do siebie.
-Co się stało?- zapytała Hiszpanka.
-Popatrzy za siebie.
Odwróciła się i dopiero teraz ich zauważyła.
-Ooo, idź do niego!- krzyknęła.
-Chyba śnisz, nigdy tam nie pójdę.
-Ale chciałaś z nim porozmawiać.
-Tak, ale nie wiedziałam, że nastąpi to tak szybko.
-Narzekasz, masz taką okazję a ją marnujesz.

***

Usiedliśmy przy jednym ze stolików, chłopaki oczywiście zamówili drinki.
Rozejrzałem się po klubie, mój wzrok przykuła pewna blondynka.
Wydawało mi się, że ją znam.
-Na co się tak parzysz?
Z rozmyśleń wyrwał mnie głos Gerarda.
-Na nic.
Piłkarz odwrócił się i rozejrzał po klubie.
-Idź do niej zagadać.
-Nie mogę.
-Nie marudź, tylko idź.
-Dobra- odparłem i podniosłem się.

***

Niepewnym krokiem ruszyłem w stronę stolika, gdzie siedziały dwie dziewczyny.
Dopiero z bliska zobaczyłem kto to jest.
Zawahałem się, ale podszedłem.
-Cześć, mogę prosić do tańca- wyciągnąłem ręką w kierunku blondynki.
-Nie wiem.
-Nie daj się prosić- uśmiechnąłem się szeroko.
-No dobrze.

***

Chwyciłam jego dłoń i ruszyliśmy na parkiet.
-Alisa, co robisz w tym klubie?
-Chciałam się zabawić a ty? Z tego co wiem, to piłkarze dzisiaj wrócili do Barcelony.
-Tak, ale my dostaliśmy dzień wolnego i postanowiliśmy wybrać się do klubu.
Przetańczyliśmy parę piosenek, z głośnika poleciała wolna melodia, niepewnie oparłam głowę na ramieniu piłkarza. Czułam się tak bezpiecznie.
Po piosence ruszyłam do stolika.
Zamówiłam kilka drinków, a potem urwał mi się film.


***

No i mamy nowy rozdział przepraszam, że tak późno, ale szkoła już mnie męczy, w tym tygodniu miałam chyba z 10 kartkówek.
Komputer mam zepsuty i na innych blogach rozdziały pojawią się jak tylko dostane go z powrotem i nadrobię zaległości u was.

Zapraszam do czytania i komentowania.
To do nowego :P


:* 

INFORMACJA

Wiem, rozdział miał pojawić się w zeszłym tygodniu przepraszam was :( 
Dzisiaj mi się zepsuł laptop i nie wiem kiedy mi go naprawią...
Postaram się dodać nowy rozdział jutro wieczorem albo w niedziele a także na  http://moje-zycie-w-barcelonie.blogspot.com/ 
Jeszcze raz przepraszam i do zobaczenia :) 

Rozdział 3

***

Po wycieczce wróciłam do domu, zmęczona dzisiejszym dniem położyłam się i od razu zasnęłam.

Śnił mi się właściciel chyba najpiękniejszych oczów na świecie...

***

Rano wstałam z wielkim uśmiechem na twarzy, wspominając wczorajszy dzień i noc.

Zeszłam na dół, gdzie siedział tata.

-Jak było na wycieczce?

-Fajne, widziałam dużo ciekawych miejsc.

-Cieszę się, zbieraj się do szkoły, bo się spóźnisz.

-Dobrze pa tato.

-Pa.

Dzień w szkole minął mi szybko, nawet bardzo szybko, nie wiem czym było to spowodowane, może moim dobrym samopoczuciem?

***

Od razu po szkole poszłam do Ikera i Sary.

-Hej mała opowiadaj, jak było na wycieczce?- powiedziała pani domu i podała mi herbatę.

-Świetnie, Barcelona jest piękna...

-Ale chyba nie lepsza niż Madryt?- tym razem odpowiedział Iker i poruszył zabawnie brwiami.

-Czy ja wiem..

-Dobra, ale opowiadaj jak było na stadionie poznałaś piłkarzy?

Opowiedziałam im wszystko, uwielbiałam spędzać z nimi czas, są wspaniali.

***

Wstałem i od razu chwyciłem się za głowę, rozejrzałem się po pokoju i zobaczyłem stertę porozrzucanych butelek po piwie, chyba przegięliśmy wczoraj z Danim.

Ostatnie co pamiętam to gra w fife, a potem nic.

Na resztkach sił doszedłem do kuchni i od razu rzuciłem się na butelkę wody.

Wziąłem prysznic i trochę się ogarnąłem, dopiero teraz zobaczyłem, która jest godzina.

-O cholera! Dani wstawaj!

-Nie drzyj się tak bo mi głowa pęka- odparł słabo.

-Wstawaj, za 15 minut musimy być na treningu.

Ten jak to usłyszał, w ekspresowym tempie ogarnął się i pojechaliśmy na trening.

Zdyszani wbiegliśmy na murawę.

-Sanchez, Alves gdzie wyście byli?! Pojutrze gramy mecz z Realem a wy się spóźniacie?!- krzyknął wściekły.

-Przepraszamy trenerze.

Ze spuszczonymi głowami ruszyliśmy w stronę piłkarzy.

***

Dwa dni minęły bardzo szybko, dzisiaj miał odbyć się uwielbiany przeze mnie mecz, a mianowicie Gran Derby.

Dzień zleciał szybko, o 19 pojechałam z tatą na stadion.

Przywitałam się z piłkarzami i usiadłam na ławkę rezerwowych.

Ubrana oczywiście w trenerską koszulkę Realu.

O 20.45 piłkarze zaczęli wychodzić z tunelu.

W tłumie odnalazłam jego, osobę, która ostatni śni mi się po nocach, Alexisa...

Mecz był bardzo zacięty, po 20 minutach Barcelona prowadziła 1-0 po golu młodziutkiego Tello.

Królewscy w skupieniu grali piłką, niby wszystko im wychodziło, ale nie umieli strzelić bramki, tata chodził przy linii boiska i krzyczał na piłkarzy.

W doliczonym czasie 1 połowy gola wyrównującego strzelił Ronaldo.

Piłkarze zeszli do szatni a ja pogrążyłam się w rozmyśleniach.

Nawet nie wiem, kiedy zaczęła się druga połowa, nie była jednak tak dynamiczna co pierwsza, oby dwie drużyny były zmęczone i to było widać.

Mecz zakończył się wynikiem 2-2, na listę strzelców wpisał się jeszcze Ozil i Alexis.

Parzyłam, jak kibica opuszczają stadion, po chwili została sama.

Posiedziałam chwile i ruszyłam do wyjścia.

Szłam wolnym krokiem, jak na złość wpadłam na kogoś.

Szybko jednak się podniosłam i popatrzyłam na winowajcę, oniemiałam, znowu zobaczyłam te oczy...

-To znowu ty?- zapytałam zdziwiona.

-Jak widać.

-Alisa tak?

Potrząsnęłam głową.

-Znowu na siebie wpadamy.

-Chyba los tak chciał.

Dopiero teraz popatrzył na moją koszulkę.

-Jak to jest możliwe, że taka piękna dziewczyna kibicuje Realowi?

-Taka praca.

-Pracujesz tu?- zapytał zdziwiony.

-Nie zupełnie.

Chciał coś jeszcze powiedzieć, ale z daleka dobiegł nas krzyk.

-O tu jesteś kochanie.

Poczułam jak czyjaś ręka spoczywa na moim ramieniu.

-To ja już będę się zbierał- powiedział speszony Alexis.

-Nie to nie tak.

Chciałam jeszcze coś powiedzieć, ale jego już nie było.

-Czemu to zrobiłeś?!

Popatrzyłam na niego morderczym wzrokiem i szybko zrzuciłam jego rękę.

-Hmm ciekawe co by powiedział twój tata jakby się dowiedział, że jego córka flirtuje z piłkarzem Barcy. Ja tylko ratowałem Ci życie.

-To więcej tego nie rób- wysyczałam i wściekła opuściłam stadion.

I co ja mam zrobić? Tak dobrze rozmawiało mi się z Alexem, ale on oczywiście musiał wszystko zepsuć, kochany Cristiano zawsze musi się do wszystkiego wpieprzać.

Muszę porozmawiać z Alexisem, nie wiem czemu chcę to zrobić, ale zależy mi na nim, muszę mu to wyjaśnić, jeszcze nie wiem jak ale zrobię to..

***

No i jest nowy, pisany na szybko, ale jest.

Ja jestem po 1 dniu w szkole, a już jestem zmęczona.

Rozdziały powinny pojawiać się co tydzień w weekend.

Zapraszam także na inne moje opowiadania.

moje-zycie-w-barcelonie.blogspot.com - o Leo Messim.

http://milosc-i-fcb.blogspot.com/ - o Davidze Villi i Jordim Albie.

To do nowego :)